De MEIDEN van toen

In ‘NAAR DE GETVER’ gaan DE MEIDEN van toen op zoek naar hun copingmechanismen.

Kotsen in een Dixi, dat wil je na je 28ste toch niet meer? Ik ga echt nooooit meer drinken! Wel dus. Opgewassen zijn tegen al die lokkende dingen die eigenlijk niet zo handig zijn is nog best een hele klus. Wat maakt dat we wegvliegen van dat wat hoort en terechtkomen in allerlei ellendigheden? Want wat voor even de hemel lijkt, blijkt de volgende dag zure gal. Waarom vinden we het zo moeilijk om te voelen? Waarom lopen we in het holst van de nacht hand in hand met een vreemde man met een gouden tand? We duwen weg wat we liefhebben en trekken aan wat we eigenlijk niet willen. En dus hier, de grote vraag der vragen. WAAROM doen we het steeds weer opnieuw, en opnieuw, en opnieuw? Ook al hadden we erop gespuugd er nooit meer aan te beginnen. Want zeg nou zelf, als brie niet bestond; hadden we dan ook zo’n dikke kont?

Bereid je voor op een avond feesten, vreten, snuiven, spugen, janken, zingen en nooit meer naar huis!

De pers over DE MEIDEN van toen
“Jacques d’Ancona ziet 'Zienderogen' van De Meiden van Toen: een voorstelling 'met karakter' en ook nog eens 'ultiem komisch'” ★★★★ Dagblad van het Noorden

(c) Rene Pronk