Theaterblog: Terror

Heel even jury spelen bij Terror

“Het is toch niet met publieksparticipatie hè?” griezelt vriendin P. boven haar drankje op het terras. “Daar houd ik namelijk helemaal niet van!”. Ik twijfel even en probeer me te herinneren wat ik allemaal heb gelezen over het theaterstuk waar we vanavond samen naar toe gaan. “Volgens mij niet.” antwoord ik, “Op het eind van de voorstelling moet je wel stemmen over iets, maar daar blijft het geloof ik ook wel bij”. Ik grinnik om haar verbaasde uitdrukking en neem nog een slok van mijn frisdrank. “Stemmen? Waarop dan?”.

Ze wilde van te voren niets weten over Terror, de voorstelling die we in theater De Meervaart bezochten, dus was het een verrassing voor haar dat ze terecht kwam bij een rechtszaak. Op het toneel wordt een verdachte gehoord, zijn er getuigen, een advocaat, een officier van Justitie die de verdachte aanklaagt en een rechter. De verdachte is een piloot van de Luchtmacht die is aangeklaagd voor het neerschieten van een burgervliegtuig dat was gekaapt. De kaper wilde het vliegtuig neer laten storten op een volle Johan Cruijff Arena om zo ruim 50.000 mensen te doden. Doordat de piloot het vliegtuig neerschoot, is die aanslag mislukt, maar door de actie van de piloot zijn wel de 148 inzittenden van het vliegtuig gedood. Heeft de militair nou 50.000 mensen gered, of is hij een moordenaar van 148 passagiers? Dat is de vraag die op het podium wordt uitgezocht. En wij, het publiek, zijn de jury. Aan het eind van de avond is er een pauze en daarna mogen, nee, moeten, wij beslissen of de verdachte schuldig of onschuldig is. Meeste stemmen gelden. Na de pauze is er dan nog een kort tweede deel waarin het vonnis, het vonnis van het publiek dus eigenlijk, wordt bekend gemaakt en voorgelezen.

Ik was een beetje bang dat ik al te veel van het verhaal afwist om de voorstelling boeiend te vinden en vreesde ook dat ik mijn mening eigenlijk al gevormd had. Maar gelukkig was dat niet zo. Ja, ik wist al wat de beschuldiging naar de verdachte zou zijn, en wat het achterliggende verhaal was, maar de details van het verhaal en het overtuigende spel van de verdachte (gespeeld door Jeroen Spitzenberger) en de officier van Justitie (een rol van Johanna ter Steege) trekken me toch al snel mee de voorstelling in. Regelmatig merk ik bij mezelf dat ik wissel van mening; schuldig denk ik het ene moment, om vervolgens opeens (door een goede onderbouwing, een interessante vraag van de advocaat of door nieuwe feiten te horen) te denken dat de verdachte misschien dan toch onschuldig is. Zo word je heen en weer geslingerd in je mening, laat je je verstand overheersen, of toch je gevoel? Ga je voor de rede en haar logica, of voor de menselijkheid en diens logica?

Bij het pauzedrankje bespreken P. en ik het dilemma. Wat gaan we kiezen? Wat zal ons oordeel zijn? Laten we de verdachte veroordelen of spreken we hem vrij? Als we teruglopen de zaal in moeten we kiezen. Alle stemmen worden geteld. Op het podium hoort de piloot het oordeel aan terwijl hij de zaal inkijkt naar alle mensen die zijn toekomst bepaald hebben. Het is een bijzonder idee dat de uitkomst van dit theaterstuk in elk theater anders zal zijn. Ik ben benieuwd wat er op 20 oktober, als Terror in de Meenthe speelt, gestemd zal worden. Vrijspraak of vervolging?

Na afloop van de voorstelling kan het publiek met de spelers napraten over het stuk en het dilemma. Clairy Polak (die de rechter speelt in het theaterstuk) beantwoordt dan vragen uit het publiek of luistert naar verhalen van iedereen die zijn of haar verhaal kwijt wil. Vriendin P. en ik zijn het over één ding in ieder geval wel eens; juryrechtspraak invoeren in Nederland lijkt ons geen goed idee. Laat het echte vonnis uitspreken maar aan de professionals over. Maar voor één keer een jurylid spelen bij Terror is ons zeer goed bevallen. 

Door Theaterblogger: Margje 

Nieuwsgierig geworden? Reserveer je tickets hier.

 

Rabo Theater De Meenthe - Terror - Theaterblog - 20 oktober 2017

Lees meer blogs van Theaterblogger: Margje
Theaterblog: Vamos
Theaterblog: Yentl & De Boer

 

“Theaterblog Terror: 50.000 mensen gered? Of moordenaar van 148 passagiers?”