Theaterblog Henk Schiffmacher

Of ik naar een avond met Henk Schiffmacher in het theater wilde gaan? Natuurlijk, als theaterblogger sta ik overal voor open en deze voorstelling maakte mij wel nieuwsgierig. Want die meneer Schiffmacher, dat is toch die tatoeëerder? Wat gaat die dan doen op het theaterpodium? Mijn moeder, een van mijn vaste theatermaatjes, ging mee. "Misschien kom je wel met een tatoeage terug" grapte ik naar mijn moeder. We treinden samen naar Leeuwarden om het mee te maken en kregen een bijzonder theateravondje voorgeschoteld. Want niet eerder maakten we mee dat er live on stage een schilderij wordt gemaakt (en meteen geveild onder het theaterpubliek voor Orange Babies, het goede doel waar Henk Schiffmacher ambassadeur voor is: "Ik koos één goed doel, omdat ik gek werd van alle aanvragen van allerlei goede doelen, nu kan ik zeggen dat ik al ambassadeur voor Orange Babies ben!". Volgens Henk zijn de Friezen in de zaal voorzichtige bieders: "In andere steden kreeg ik er veel meer voor!", maar verder is de sfeer in de zaal en op het podium opperbest). Hoewel ik nog nooit zoveel mensen met een tatoeage in een theater heb gezien, blijkt toch bijna de helft van de bezoekers geen tatoeage te hebben als Henk vraagt om je vinger op te steken als je nog leeg bent. 

De voorstelling is een soort verteltheater; Henk zit midden op het podium en vertelt. Over zijn leven, de mensen die hij heeft ontmoet, de tatoeages die hij heeft gezet en de reizen die hij heeft gemaakt. Als klap op de vuurpijl zet hij ook nog een tatoeage bij iemand uit het publiek, gewoon tussen zijn verhalen door. Hij is nog geen rasechte verteller,  maar wel een heel geschikte kerel, concluderen we tijdens de pauze van deze theateravond.  Die theateravond eindigt uiteindelijk wat abrupt, omdat we een paar minuten voor het einde van de voorstelling de zaal moeten verlaten om de laatste trein terug naar huis te halen. Bezorgd informeert Henk (die al eerder aangaf dat hij eigenlijk te lang aan het doorkletsen is) vanaf het podium of alles goed met ons is? Ja hoor, antwoorden wij vanuit het gangpad, maar we moeten de laatste trein halen en wisten niet dat je zoveel te vertellen had. Henk en de zaal grinniken, en wij lopen ook lachend naar het station. Nog steeds zonder tatoeage. We zijn benieuwd wie er in Steenwijk met een echte Schiffmacher (schilderij of tatoeage) naar huis gaat!?

Door theaterblogger Margje

Nieuwsgierig geworden? Reserveer hier.

Theaterblog: Marco Lopes
Theaterblog: Neelie 
Theaterblog: Tania Kross
Theaterblog: Shirma Rous
Theaterblog: Sanne Vogel
Theaterblog: Terror 
Theaterblog: Vamos 
Theaterblog: Yentl & De Boer